Müziğin gücü, dinleyiciyi bir dünyadan diğerine taşıma yeteneğidir. Kimileri için bir melodi, geçmişin anılarını canlandırırken, kimileri için geleceğe dair umut ışığını yakar. Uğur Bozdağ, müziğinde hem duyguyu hem de hikâyeyi ustalıkla birleştiren sanatçılardan biri. Kendine özgü tarzı ve güçlü sözleriyle dinleyicilerine dokunan Bozdağ, müzik sahnesinde iz bırakmaya devam ediyor. Bu röportajda, onu daha yakından tanıyacak, müziğinin arkasındaki felsefeyi ve sanat yolculuğunu keşfedeceğiz.
Uğur Bozdağ kimdir? Sizi daha yakından tanımak isteriz. Müzikal yolculuğunuz nasıl başladı ve sizi bugün olduğunuz sanatçıya dönüştüren en önemli deneyimler neler oldu?
- Şu an 32 yaşındayım. Yaklaşık 14 senedir sahnelerdeyim. Hayatın sesini bazen bir futbol sahasının uğultusunda, bazen de bir piyanonun tuşlarında aramış bir yolcuydum. 17 yaşıma kadar futbolun içinde, disiplinin ve rekabetin tam ortasında büyüdüm. Ama bir yandan, içimde hep usul usul çalan başka bir melodi vardı. Gitarın tellerinde, piyanonun tuşlarında kendimi başka bir dilde ifade ediyordum. Hayatın ritmi bir noktada değişti ve ben, kalbimin attığı yere kulak verip müziğin izini sürmeye karar verdim. O gün bugündür müzik benim hem dilim hem yolum oldu.
Müziğinizi bir hikâye anlatma biçimi olarak gördüğünüzü söyleyebilir miyiz? Sizce insanların müziğe duyduğu ilgi daha çok melodi mi, yoksa anlatılan hikâyeye mi dayanıyor?
- Benim için müzik, kısa bir hikâye değil, katmanlı ve duygularla örülmüş büyük bir romandır. Her notası ayrı bir sayfa, her melodi bir paragraf gibidir. Kimi zaman sözcükler anlatır duyguyu, kimi zamansa sadece bir ezginin kıvrımı. Bazen bilmediğin bir dilde söylenen şarkının ne dediğini anlayamazsın ama melodisi seni alır götürür; kalbinin tam ortasına dokunur. İşte o an anlarsın: Müzik, dilin ötesinde bir olgudur. Kelimeler eksik kaldığında, sesler devreye girer.
Kariyerinizde hangi anı “işte şimdi doğru yoldayım” diye düşündüğünüz bir dönüm noktası olarak görüyorsunuz?
- Sahneye ilk adım attığım an, içimde tarifsiz bir tamamlanma hissi doğdu. Sanki yıllardır eksik olan bir parçayı bulmuş gibiydim. Ne geriye dönüp sorguladım ne de pişmanlıkla bakabildim hiç bir ana. Çünkü sahneye her çıktığımda, içimde bir huzur, bir aitlik hissi yükseliyor. Alkışlardan çok önce başlıyor o bağ; müzikle, sesle, insanlarla kurduğum görünmez bir köprü… Ve ben her defasında o köprünün üzerinde yürümeye devam ediyorum, tereddütsüz bir inançla.
Müzik endüstrisinde rekabetin sert olduğunu biliyoruz. Sizce bir sanatçının kendini farklılaştırması için ne yapması gerekiyor?
- Müzik yarışmaz, sadece anlatır. Müziğin doğasında rekabet yoktur; o bir yarış değil, yolculuktur. Her sanatçı, kendi iç dünyasının aynasında sesini arar. Bu arayış kimseyle değil, yalnızca kendiyledir. Zaten özden gelen her melodi, kendini doğal olarak ayırır kalabalıktan. Çünkü içten gelen bir ses, kimseyle kıyaslanmaz, sadece hissedilir. Müziği bir rekabet alanına çevirmek, müziğin ruhuna en büyük ihanettir. Ne yazık ki günümüzde televizyon ekranlarında sıkça karşımıza çıkan bazı müzik yarışmaları, gençlerin müziği bir “yarış” olarak algılamasına sebep olabiliyor. Oysa müzik birincilik mücadelesi değil; kendini bulma, ifade etme ve birilerine dokunma meselesidir. Her nota, her söz bir iz bırakır – ama asla başkasının izini silmek için değil, kendi yolunu çizmek için.
Dinleyicilerin sizin müziğinize tepkilerini ve yorumlarını ne kadar dikkate alıyorsunuz? Geri bildirimler sanatçı kimliğinizi şekillendiriyor mu?
- Her geri bildirime önem gösteriyorum. Çünkü dışarıdan gelen her ses, içsel yankımı zenginleştirebilir. Ama kendimi değiştirmeden, özümdən sapmadan, bu yankıları melodime katmaya çalışıyorum. Beni ben yapan temel şeylerin üstünü örtmeden gelen her yorumu dikkate alıyorum. Sanat, hem kendini korumak hem de dünyayı dinlemektir. Ben de bu dengeyle yürümeye gayret ediyorum; “sesimi kaybetmeden” büyümeye.
Şarkı yazım sürecinizi anlatır mısınız? İlham geldiğinde mi yazıyorsunuz, yoksa disiplinli bir şekilde oturup üretmeye mi odaklanıyorsunuz?
- Bazen bir disiplinle oturuyorum masaya, bazen ansızın gelen bir ilhamın peşine düşüyorum. Benim için bir şarkının doğumu bazen kalabalık bir masada sessizce otururken başlıyor, bazen uzun bir yolculukta… Tanımadığım birinin birkaç cümlesi, bir yüz ifadesi, bir suskunluk… Hepsi bir kıvılcım olabiliyor.
Sanatçı olarak sizi en çok zorlayan şey ne oldu? Müziğinizle aktarmak istediğiniz duyguyu en iyi şekilde nasıl yansıtıyorsunuz?
- Ruhumu en çıplak haliyle sunduğum yerin sahne olduğunu belirtmiştim. O anlar bir büyü, tatlı bir sarhoşluk gibi. Alkışlar, ışıklar, sesler arasında başka bir boyutta var oluyorum. Ama perde indiğinde, herkes dağıldığında ve ışıklar söndüğünde… İşte o zaman başlıyor zor olan. O geçişin sertliğinden gelen sessizlik, beni zaman zaman en çok zorlayan şeylerden biri oluyor. Ama yine de o sahneye çıkmak, o anları yaşamak her şeye değer.
Sahnede olmak ve performans sergilemek sizin için nasıl bir deneyim? Seyirciden gelen enerji performansınızı nasıl etkiliyor?
- Bir üstte de belirttiğim gibi sahne benim başka bir boyutum. O an, kendimi en çok ait hissettiğim yer orası oluyor. Ne yapmam gerektiğini düşünmüyorum, sadece hissediyorum ve akışa bırakıyorum kendimi. Performans sırasında tamamen müziğin içindeyim. Seyirciden gelen enerji ise bu deneyimin en önemli parçası. O bağ kurulduğunda, şarkılar daha güçlü, ifadem de daha doğal oluyor. Onlardan gelen enerjiyle besleniyorum; bu da her performansımın farklı olmasına sebep oluyor.
İçinde bulunduğunuz müzik sahnesinde gelecekte nasıl bir yere sahip olmak istiyorsunuz? Uzun vadeli hedefiniz nedir?
- Bu yolda amacım sadece şarkı söylemek değil. Bulunduğum bu müzik sahnesinde kalıcı, özgün bir şekilde var olmak istiyorum. Dinleyicilerimle gerçek bir bağ kurabilmek, sadece kulaklara değil, kalplere de seslenebilmek en büyük hedefim.
Ama sadece sahnede değil, hayatta da iz bırakmak istiyorum. Bir güncesi, duyulmayanların sesi olabilmek… Masum yere öldürülen çocukların, Afrika’da açlıkla boğuşan yavruların, haksızlığa uğrayan herkesin acısını duyurabilecek kadar güçlü bir varlık bırakabilmek bu dünyada. Müziğin sadece eğlendiren bir şey değil, fark ettiren bir şey olduğunu kanıtlayabilmek… Belki tek başıma değiştiremem dünyayı ama bir yüreğe bile dokunabilirsem belki de o yürek bir fitili ateşleyebilir.
Bu yol uzun ve zor olabilir, ama inancım sağlam ve yüreğim bu yükü taşımaya hazır.
Sanat, sadece bir ifade biçimi değil, aynı zamanda bir yolculuktur. Uğur Bozdağ ile yaptığımız bu sohbet, bir sanatçının dünyasına adım atmamızı sağladı. Müziğin ona neler kattığını, neyi değiştirdiğini ve dinleyicileriyle kurduğu bağın gücünü hissettik. Sanat yolculuğu, sürekli evrilen bir süreç ve Bozdağ bu yolda kendi izini bırakmaya devam ediyor. Onun gelecekteki projelerini ve müziğini heyecanla takip edeceğiz.
Röportaj: Cavit Yoldaş
News
